KALIFORNIJSKI

 KALIFORNIJSKI 

Rasa kalifornijska (K) została wyhodowana w Ameryce niedaleko Kalifornii, dzięki temu zawdzięcza swoja nazwę. Stworzył ją hodowca J. Westa przez szereg skomplikowanych krzyżowań międzyrasowych. Materiałem wyjściowym do pracy hodowlanej były rasy: nowozelandzki biały, szynszyl oraz himalajski (inaczej rosyjski po której odziedziczył barwę umaszczenia). Króliki kalifornijskie cechują się bardzo szybkim wzrostem a zarazem dobrym umięśnieniem. Za zaletę tej rasy uważa się stosunkowo nieduże zużycie paszy na jednostkę przyrostu oraz niewielkie wymagania co do jakości paszy. Ta ostatnia cecha spowodowała, że królik ten jest często hodowany nie tylko na fermach, ale również w przydomowych hodowlach.
Poniższy szczegółowy opis cech budowy ciała, typu rasowego, barwy okrywy włosowej itd., został zaczerpnięty z Wzorca Królików wydanego przez Centralną Stację Hodowli Zwierząt w Likwidacji (Warszawa, Listopad 2000r.)

"Występuje w dwóch odmianach barwnych:
czarny (Kc) - genotyp: a_na_n BB CC DD gg
hawana (Kh) - genotyp: a_na_n BB cc DD gg
Wymagania wzorcowe masy ciała w poszczególnych miesiącach życia dla tej rasy królików przedstawiają się następująco:

wiek (miesiąc)	3	4	5	6	7	8
masa w kg	2,1	2,7	3,4	3,7	4,0	4,2

Ocena cech objętych wzorcem:
1. Masa ciała w wieku 8 miesięcy i powyżej:

kg	3,50-3,69	3,70-3,99	4,00-5,19	5,20-5,50
pkt.	8	9	10	9

Najniższa dopuszczalna masa ciała królika w wieku 8 miesięcy i powyżej - 3,5 kg; najwyższa - 5,5 kg.
Przy ocenie samic i samców na wystawie dopuszcza się masę ciała o 5 % niższą niż podana w tabeli.

2. Budowa ciała:
Harmonijna budowa ciała. Tułów walcowaty, średniodługi, dobrze umięśniony, dobrze rozwinięty przód i zad, szerokie łopatki i partia grzbietowa. Głowa mocno osadzona na krótkiej szyi. Kończyny mocne, średniodługie. Dopuszcza się u samic starszych (ponad 1 rok) małe, symetrycznie uformowane podgardle. Ogon krótki, przylegający do tułowia.

3. Typ rasowy:
Głowa krótka, okrągła. Uszy mięsiste, dobrze owłosione, na końcach zaokrąglone. Długość uszu od 10,5 cm do 11,5 cm.

4. Jakość okrywy włosowej (gęstość, sprężystość i jedwabistość):
Okrywa włosowa bardzo gęsta i bardzo sprężysta, jedwabista. Długość włosów pokrywowych około 3 cm.

5. Barwa okrywy włosowej:

• czarny (Kc) - barwa włosów pokrywowych śnieżnobiała z czarno zabarwionymi uszami, nosem (tzw. maska nosowa), kończynami przednimi do nadgarstka, tylnymi do stawu skokowego oraz ogonem.
• hawana (Kh) - barwa włosów pokrywowych śnieżnobiała z ciemnobrązowo (czekoladowo) zabarwionymi uszami, nosem (tzw. maska nosowa), kończynami przednimi do nadgarstka, tylnymi do stawu skokowego oraz ogonem.

6. Specyficzne cechy rasowe (barwa włosów podszyciowych, oczu, pazurków):

• czarny (Kc) - barwa włosów podszyciowych śnieżnobiała, zaś w partiach czarno zabarwionych niebieskopopielata. Barwa oczu czerwona, pazurków czarna lub brązowa.
• hawana (Kh) - barwa włosów podszyciowych śnieżnobiała, zaś w partiach brązowo zabarwionych niebieska. Barwa oczu czerwona, pazurków czarna lub brązowa.

Wady dopuszczalne:
Mniej harmonijna budowa ciała. Głowa wydłużona, długa szyja. Uszy słabo osadzone, zbyt rozchylające się ku górze, słabo owłosione, o długości od 11,5 cm do 13,5 cm. Słabe, cienkie nogi. Zbyt duże podgardle. Okrywa włosowa mniej gęsta, mniej sprężysta, lekko spilśniona. Niewielkie odchylenia w długości włosów pokrywowych w stosunku do standardowej długości 3 cm. Słabo zaznaczona barwa na tzw. masce nosowej. Rozjaśnienie ciemno zabarwionych partii ciała. Pigmentowane włosy nad oczami, na karku, podgardlu, przy sutkach, w okolicach odbytu. Lekkie zażółcenie okrywy włosowej. Małe odchylenia w barwie oczu i pazurków w stosunku do wymagań wzorca.

Wady niedopuszczalne:
Masa ciała poniżej 3,5 kg lub powyżej 5,5 kg. Uszy zwisające, długość uszu powyżej 13,5 cm. Zbyt duża ciemna maska nosowa (dochodząca do obramowania oczu). Białe włosy lub plamy na ciemno zabarwionych częściach okrywy włosowej. Występowanie ciemnych plam na biało ubarwionej okrywie włosowej. Rzadka okrywa włosowa, mała sprężystość włosów. Barwa oczu lub pazurków inna niż wzorcowa. Ponadto zabarwienie uszu, nosa, ogona, zakończeń kończyn: jasne lub brązowe u odmiany czarnej, jasne lub rudawe u odmiany hawana."
W pracy hodowlanej powinniśmy zwracać uwagę na to, aby osobniki, które zostawiamy do dalszej hodowli posiadały jak najwięcej cech zbliżonych do ideału. Drobne wady opisane w punkcie jako "wady dopuszczalne" nie eliminują zwierzęcia z dalszej hodowli. Jeżeliby jednak wystąpiła chociaż jedna cecha opisana w punkcie "wady niedopuszczalne" to takiego osobnika powinno się natychmiast eliminować z dalszej hodowli.
INFORMACJE ZACZERPNIĘTE Z http://srokacz.pl/73-kalifornijski.html